De temmer, 1986, acryl, 50 x 50 cm

Als het verleden jeukt

Hij bespeelt het lichaam van zijn vrouw als een instrument,
leest haar partituur. Het verlamt haar lichtelijk en ze zoekt
een potscherf om zichzelf open te krabben. De jeuk moet nu
snel weggeprikkeld worden.
Die gloeiende jeuk is overal. Jeuken is erger dan sterven.
Pijn en venijn strijden om de eer. Je wilt afstand doen van je
eigen lijf.
Ineens is zijn hand als sussende talkpoeder en ze is weer vrij
voor een kort moment. Hij fluistert haar zachte woordjes in haar
oor. Door de opwinding komt de jeuk weer terug. Snel en heftig.
Ze krijgt inwendig kippenvel doordat hij nu op haar huid gaat
blazen. Het werkt heel even. Haar hoofd draait en tolt.
Pas als hij beseft dat hij alles alleen maar erger maakt vlucht
hij de keuken in. De onmacht zoekt en vindt de drank.
De fles ligt later leeg op de tafel.
Het etiket krabt de alcohol, het geweten knaagt zijn eigen weg.