Problema, 2015, computertekening

Spiegeling

In het niemandsland tussen de media van het beeld en die van het
woord ligt zijn geschiedenis. Waren Magritte en Broodthears de
pionieren, dan ben ik de gids. Belangrijke invloeden laten altijd
sporen na.
Het schrift neemt zijn plaats in het werk in de vorm van titels die in
het beste geval meestal niet passen bij de voorstelling. Met behulp
van het woord of schrift wordt een schemergebied tussen aanwezig-
heid en afwezigheid gecreëerd. Verbale misverstanden geven meer-
duidige voorstellingen.
Is dat dan wartaal?
Welnee, meer plaats zonder plaats (de meeste schilderijen gaan over
pas op de plaats). Het werk is meer een werk over het werk waardoor
het iconische teken steeds verschuift. Ontwricht aanwezig zou een
mooie omschrijving zijn.
Dit geldt niet voor het werk Dark (1995, niet afgebeeld). Oud werk
is niet altijd goed werk. De schriftelijke verwijzing is te letterlijk.
Alleen de sculpturale aanwezigheid klopt hier. Zou er bijvoorbeeld
het woord anker of kade staan kreeg je al veel meer denkruimte
toegemeten.
Een vroegere vriend zei hier over:
Je had er beter met vette koeienletters Sorge wächst op kunnen zetten.
Zijn twinkelogen wilden de rest doen verbleken, een wenkbrauw werd
daarbij speels opgetrokken, maar ik pareerde nog speelser terug met
ja, dat is ook een oude Wiederholung. Dus terug in de mand jij.
Kunst is geen amusement, maar kan wel lichtvoetig zijn. Dat bevrijdt
het werk niet alleen van zijn karakter, maar het verlost ook het beel-
dende vlak. Er ontstaat een nieuw, groot perspectief. De muze wordt
met veel plezier uitgekleed en ontmaskerd. Ze toont haar geniale zones.