Groudag vir my siel, 2012, boek 101, pagina 86

Soort idee

Kunst is anderen laten voelen wat wij zelf voelen, alhoewel het
wezenlijke innerlijke gevoel niet over te dragen is. Toch kan het
als een bijzondere bevrijding worden ervaren. Het onmogelijke
kan mogelijker worden. Kunst is een soort vertaling, maar liegt
er in het algemeen flink op los omdat het sociaal is.
Eigenlijk zijn er twee soorten kunst, de ene richt zich tot onze
diepe ziel, de andere zoekt de bedoeling. Het hangt van de kracht
van de kunstenaar af wat je te zien krijgt. Meestal is het een milde
glimlach. Ik vraag mij vaak af wat die veelbetekenende blik zegt.
Wie kijkt mij aan? Uiteindelijk is er een soort universele broeder-
schap die alles grijs sust.
Wij beminnen elkaar allemaal en de leugen is de kus die we uit-
wisselen. Wij blijven oprecht oppervlakkig, wij zijn goede acteurs,
wij doen alsof omdat we geen tijd hebben voor echte rust.
Vandaag kreeg ik ineens een absurd gevoel: in een flits zag ik dat
ik niemand ben. Absoluut! De hele wereld is verdwenen. Ik ben
aan de rand van een niet bestaande stad, mijn denken kent geen
overwegingen, mijn gevoelens bevatten geen emoties. Ik voel niets.
Ik val door de eindeloze ruimte. De zwarte maalstroom heeft me te
pakken. Zeg maar dag met je handje.
Toch was ik het middelpunt. Het middelpunt van mijn grauwe ziel.
Hoe kon ik dat denken, hoe kon ik dat voelen?
Er zal wel iemand gestorven zijn.