Atelier (Jubbega), 1968, olieverf, 80 x 80 cm

Vroegere ruimte

De ruimte had een vaal en vlak uiterlijk gekregen. Het voelde
wat overdreven die uitgesproken kleur. Bovendien werd ruimte
tussen de dingen daardoor groter en klonken de geluiden gescheiden
op de één of andere manier. Alles wat je hoorde hield abrupt op
omdat ondertussen de tijd werd afgebroken. Heel vreemd.
Toen kwamen zij en alles werd warmer, terwijl de hitte eerst koud
leek.
Ik stond op een kier afstand, in de andere kamer en zag hun hoop-
volle houding. Terwijl zij zo aanwezig schreeuwden had ik mij meer
als bloemblaadjes in de kelk gesloten en trok me terug in verreweg
de uiterste hoek.
In de ontstane compositie van de ruimte kwam een ander verband
dan iets als platte vlakken. Je zag dat de felle kleuren alles braken.
Daarna deed ik de vensterluiken dicht en was de rust weer gekeerd.
Een grijnslach verdween en droogde op als het levenloze slijmspoor
van een naaktslak. Het glinsterende snot van het subject stelde niks
voor. Alles bleek ontzettend tijdelijk. Geruststellend.