Frau Antje, 2005, bewerkte foto

Over mooi

Het mooiste ogenblik is grenzeloos, als een constant openbarstende
bloem. Vaak lukt het haar dit geluks-punt te vinden en op te rekken
tot het volslagen tijdloze. Ze weet natuurlijk wel dat het bij uitstek
juist tijdelijk is en dat er ook onbereikbare dagen zijn.
Op onbereikbare dagen wordt het ogenblik snel nagekeken door het
rood van de wangen. Het bloost zich zo een schaamtevolle weg.
Het lichaam laat zich van zijn meest lullige kant zien en speelt eigen
rechter.
Het mooie is dan dat de natuur een biggeltraan laat vallen in de tuin,
waarop vooral de jonge merels actief reageren. Ze zingen zich de
longen uit hun bek. Vogels hebben ook hun mooie momenten (vaak ’s ochtends).
Op dit onbeschermde ogenblik ziet ze even niets zolang ze wegdenkt.
Ze weet niet of het een vorm van ijdelheid of echtheid is.
In elk geval speelt ze haar eigen hoofdrol. Ze herkent alles driedubbel
en helder. De langgerekte momenten spiegelen het verleden genadeloos
terug.
Ze weet niet of het kunst of echt is. Zeker tijdelijk mooi.
Dan zal het wel kunst zijn.