Algenman, 2006, bewerkte foto

Later

I could no longer see you in on-coming time, and yet I was holding
your hand. For me you were colored with absence, and somehow
condemned to have no imminent future. I looked at you close on,
but saw you far off.
Your very eyes no longer had duration.
It seemed that between you and me there were two distances,
one still imperceptible, the other already immense; and I did not
know which one to take for the more real of the two…

Paul Valéry, from Monsieur Teste (Princeton University Press, 1989)

Daar moest ik ineens aan denken op de één of andere manier.
Ooit gelezen toen mijn ogen nog de tijd hadden. Ik was toen erg
geïnteresseerd in onderlinge afstand tussen verschillende personen.
En hoe bepaal je de juiste keuze. Van die dingen.
Nu weet ik dat het onmogelijk is en waarschijnlijk ook niet eens
interessant. Waarom zou je alles moeten verklaren? Van alles wat
je beweert is het tegendeel minstens even waar.
Nu heb ik genoeg aan de gouden golven van mijn gedachten.
Ik lap alles nog even na met een zoute spons.