Geen zee te hoog, 1999, tekening, 50 x 65 cm

Smoezel

Zwetend wordt ik wakker en zit in één beweging rechtop in bed.
Mijn nek is klammig nat, mijn lijf voelt gekneusd. Voel me vies.
Ik sta op , doe het raam open, ruik een weeïge wierooklucht, heb
geen idee waar ik ben. Ben ik gevlucht?
Ik ga langdurig douchen, daarna wat eten. Ik zie dat er mail is.
Mail om me uit mijn balans te halen. Gezeik. Onhandig slinger ik
mijn benen langs de bank en met mijn splinternieuwe Mac op
schoot probeer ik surfend orde in mijn leven te scheppen.
Ik ga langs mijn mogelijkheden en bedenk dat ik ben gevlucht,
dat is de beste optie. Ik realiseer me dat ik een nieuwe identiteit
moet hebben, anders zullen ze me snel vinden.
Dus besluit ik verder te reizen. Ik ga net zo lang reizen tot ik
niemand meer ken of herken.
Verder ga ik nu eindelijk mijn boek schrijven. De zee zal niet meer
te hoog zijn. Nieuwe maatregelen zal de titel van het boek zijn.
Als voorbereiding begin met een studie over vliegen. Om vliegen
doeltreffend te bestrijden lees ik heel veel interessante weetjes en
feitjes.
Ik denk aan de reis die ik ga maken en val weer in slaap.
Ik droom dat ik een smoezel ben.