Ongeduld van het moment, 1996, tekening, 50 x 65 cm

Soms

In mijn herinnering had ik toen weinig tijd of slenterde ik soms maar
een beetje rond. Doelloos dus.
Als ik reis begeef ik mij meestal op straat, noteer alles wat mij
frappeert. Liever zit ik ergens op de stoeprand dan ergens binnen.
Buiten gebeurt meer. Buiten is het leven, maar vandaag is het heet
en dan blijven we binnen. Ik zoek echte thee en schaduw, dompel
me vol ongeduld in het moment. Mijn hoofd is snel vol.
Ik noteerde: schrijvers zijn niet visionair. Dat was er uit. Nu verder
diepgraven. Later zien we wel. Waarschijnlijk kom ik er niet uit, ik
schrijf wel vaker klanken zonder de betekenis ervan te weten.
Iets later, het was al donker, ben ik in een café beland. Ik vergat
mijn vrouw, want de lippen van een ander druppen van honing en
haar spraak is gladder dan olie. Ik proef de Martini op haar tong.
Dans in blauwe rook. Ik zoek naar de liefdesgeur, die zo vreemd
bitter kan smaken. Snel wat wijn om alles weer wegspoelen. Ik zie de
Martini vrouw knakken, ze knettert niet meer als jonge sla. Haar
volle bloei is over. Wat overblijft is zuurstofarm bloed.
Ik wil naar huis. Het is  beter om niet meer te blijven.