Het zwarte gat, 2015, computertekening

Kaal

Het gat zegt wat het is: een gat, geen snotneus.
Levend is het woord.
Anderen zeggen dat dit misschien een slopende zomersla is of een
stuk vlieg.
Mij maakt het niets uit. Ik vergrendel mijn cabine nooit, besteed
veel aandacht aan mijn lenige geest. Ik kan bij wijze van een steen
drinken.
Andere ogen zien nooit mijn verte, ik ben er aan gewend. het is dus
draaglijk. Ik kan goed oogsten in eigen dwaaltuin en ook lachen om
hoog gezeten ideeën.
Nu bedenk ik ineens dat dit werk een afbeelding is van een verkoold
oog. Een nachtschrik doofde het ziende oog, liet de nachtuil zingen.
Voortaan zal deze persoon voor de blanke schone knielen zonder
haar te zien. Schoon en omwolkt zal zij voor hem blijven.
Toch is het leven dan niet kaal. Je kan gewoon de lichtsmid laten
komen en je hebt weer zicht.
Beelden schamen zich nooit beelden te zijn.