Blue, 2015, bewerkte foto

Zwarte gaten

Het was in het jaar dat men ons voor gek verklaarde, omdat wij het
spek in de ogen en mond hadden. Nou ja, spek, verbrand spek dan,
we hadden net iets te lang met het vuur gespeeld.
Natuurlijk waren we niet van slag, alles wat dwaalt heeft gewicht.
Dus deden we op zijn mooist een galmende zwaan na, wat veel succes
genereerde. Alle kakkerlakken lakten zich los van de dansvloer.
Ze hadden geen enkele notie meer van de wegtikkende seconden.
We konden onze ogen nauwelijks geloven. Het was een mooi en
vreemd gezicht. Even leek het er sterk op dat het veel meer was dan
denkbeeldige beelden. Voor halsstarrige principes was bepaald geen
plek meer. De kakkerlakken lieten veel ruimte tussen hen en de
sterren. Zij voelden zich de schatten van de nacht. Pas als de nacht
oud werd zouden ze, net als de sterren, gaan versplinteren. Mensen
gingen van alles wensen.
Alleen de arme eenzelvige stond beteuterd aan de kant zich dood te
vervelen, hij had geen bloed voor malle feesten.
En toen ik helemaal overliep naar dwaze dromen, werd ik wakker met
grote, wilde ogen. Ik zag nog net mijn liefste poedelnaakt staan en
begon snel aan mijn tweede droom.
Zoals het gaat zal het komen.