De tuin, 2014-2015, computertekening

Groene ruimte

Hij is binnengeslopen en drupt nog wat na. Bij de eerste aanblik
schrikt hij van al het licht en schaduw. Deze tuin is berg en dal
tegelijk. Heel vreemd. Eigenlijk weet je dan niet waar je bent, er
is iets te veel groen. Je hoofd kan niet meer stil zijn. Je loopt in
het eindeloze op een verdwijnend pad. Je breekt je richtingloze
benen bijna. Alle nieuwsgierigheid verdrijft de weerzin.
Deze tuin is dicht gesmeerd met hoop en verwachting. Hier knaagt
geen enkel gat. Hier speelt de tijd. Je voelt je er thuis. Het geurt
ook nog eens heel aangenaam.
Je kan nu niet anders dan knipogen naar deze schoonheid en spinnen
van tevredenheid.