Denkbare man, 2005, bewerkte foto

Trage zenuwpil

Als alles lust is, dan breekt het zweet met gemak oranje nat uit.
Zwijgen zou werkzaam zijn, maar dat kan alleen met een mond
vol vruchten. Het doet pijnlijk zeer als je, als een zonderling met
een niet goed passend gebit, een beschuitje probeert te eten.

Diezelfde nacht vond ook dat dieren de stilte ontsierden, daar was
ik het ook al niet mee eens. Geluiden kunnen nooit ontsieren.
Een verse regenbui schildert de opspattende plassen. Ja toch?
Applaus is hier niet op zijn plaats, het hoeft immers niet, het is
gewoon iets moois dat vanuit zichzelf sprekend is. Bewaar
het handgeklap voor iets anders.
Wolken bootsen boten na en botsen daarna weer andere vormen.
Soms meende ik vreemd genoeg de wimpers van een wandelaar
te herkennen. Dan hoorde ik weer iemand heel ontredderd zingen.
Zo lichtvoetig had ik het nog nooit gehoord. Prachtig!

De zenuw man is een supersnelle man. Denkt hij. Hij is ruimdenkend.
Luie geesten begrijpen hem niet. Hun trage geest bedwelmt altijd alles,
vooral als ze te dichtbij de horizon zijn.
Met een weemoedig gebaar herkauwen ze het oude liedje.