Gids, 2012, bewerkte foto

Het allerbeste

Buiten het montuur van de tijd luidt de herinnering, die altijd op zoek is
naar storm. Pas op voor de heimweepolitie, die is dan erg actief, zij willen
al je vingerafdrukken verzamelen.
Maar goed, als het laatste licht valt en we afscheid hebben genomen van
de boomtoppen, dan kunnen we heerlijk verder golven op het kompas van
het hart. We voelen ons in de nacht snel meer dan jeugdig en varen graag
op die hitsige golven mee.
Laat mij dan je blinde gids zijn, in de nacht heb je immers geen zicht nodig.
Ik kan de sterren laten schitteren in het nachttheater. Ik laat de hemel in
de vijver likken zonder dat je het merkt. En dan is het voorwaarts! tot diep
in de morgen. Je zult spreken in de kwaaktaal van een kind en met grote
passen ben je in één nacht over de top van de hoogste berg.
Het is een gave, ik haal het allerbeste in mensen boven, mijn torenkraaien
doen de rest.
Kijk, nee kijk niet, ik loop nu recht op je af. Als leidsman van alle wegen
weet ik maar al te goed dat het boek der aarde nu open ligt. Ik laat iedere
sneeuwbui tot vonken omsmelten door mijn energie.
Je hoeft alleen maar toestemming te geven en alles wervelt oneindig rond.