Go Back, 2013, boek 109, pagina 90

Morgenrood

Dit is helder: het rood, de letters, de boodschap in een wegtrekkend
landschap. Dit is het eerste licht, als de vroege vogel het deksel heeft
opgetild.
Dit is slecht gezien: het vers gelogen landschap stinkt, de voeten
branden nog na. Hier woon je dan al ben je hier niet geboren. Zo
word je een onzichtbaar beeld in schroeiende tranen. Zo komt hier
de zon op en verwarmt ons hoofd, ons huis. De zon komt hier op
om zo ook weer onder te gaan en dan is alles ooit geweest. Er is
iemand langs geweest, die zijn hoofd heeft meegenomen. Een rim-
pelloos spiegelglad landschap bleef achter.
De wereld heeft zich voortgestuwd en is uitgelopen in de rug van de
tijd. Je zou graag in een schommelstoel lang blijven kijken naar de
eindeloze, verre horizon.
De zon wil wel meer licht, maar wordt tenslotte silhouet.
Je stoel is omgevallen.
De persoon is gesprongen, het raam stond open.