Luisteren, 2013, boek 109, pagina 87

Sprekend

Iemand: Je bent juichend binnengehaald als een groot talent en
toch ben je niet dankbaar.
Jij: Ja, dat is immers de dood in de pot. Bij schrijvers is dat een
bekend verschijnsel: als het debuut heel goed is, wordt onder de
last daarvan vaak nooit meer iets goeds gemaakt.
Ik heb er ook moeite mee, maar ben er nu overheen. Je moet
jezelf nooit onder druk zetten om iets moois te produceren. Zoeken,
zoeken en nog eens zoeken is genoeg. Jezelf opzoeken is al moeilijk
genoeg. Zoeken naar een manier van doorgaan is ruim voldoende.
Vinden komt pas daarna.
Waar sta ik, wat wil ik?
Steeds duidelijker weet ik wat ik niet wil. Ik wil niet op krakkemikkige
wijze mezelf imiteren. Zodra seriewerk zijn intrede doet kan je er de
donder opzeggen dat de commercie zijn intrede doet. Produceren in
economische zin is ook de dood in pot. Je moet dat altijd bestrijden.
Iemand: Strijden tegen wat?
Jij: tegen jezelf. Ik voer oorlog tegen de serie (jij lacht).
Overigens hangt alles samen met de tijd.
Ondanks het feit dat de schijn tegenspreekt, denk ik dat er vaak
sprake is van stilstand. Veel vaker dan je denkt of wenst.