Vallende, 1994-2015, bewerkte foto

Een beetje scheefte kan geen kwaad

Hoe men ook de tongen aanvuurt, het wankel spel van evenwicht
zal alle lust bederven. En waar beland je dan? Waarschijnlijk op
een stukje hier en daar. Daar is altijd wel onderdak en applaus,
hoop je.
Op dat plekje word je vanzelf stiller, er is niemand. De dood loopt
al in de straat, bij wijze van. Je was gevallen en vallen doet zeer.
Een beetje overdreven gesteld misschien, maar alles kleumt zo
bij elkaar, het drentelt in de bedompte hal. De joviale wereld is te
groot voor iedereen, er zijn drempels te nemen. Drempels en ook
dieptes maken soms benepen zegeningen. Vraag het maar aan
de gelovigen, die hebben veel ervaring.
Blijf dus rustig op je scheve balkje staan, zolang je je niet beweegt
is er niets aan de hand. Pas op en val niet opnieuw.

Ik vraag me trouwens wel af wat nu het verschil is tussen schuin en
scheef. Het eerste is misschien meer vulgair, dubbelzinnig, terwijl
het tweede meer afwijkend is, een schilderij hangt scheef. Beide is
ook hetzelfde. Wonderlijk.
Daar sta je dan met je holle maag, open hart. Je gedachten doen
vlag en wimpel, zo stroom je je station uit en kaatst in gedachten
naar je geliefde plek. Je smijt je vriendin tegen de muur en roept:
Ik denk wat mijn hand voelt, dus lul niet aan mijn hoofd!
Je schrikt van jezelf en je vriendin, is zij het nog?, verweert zich met:
Kalmeer toch, je bent gewoon een potje verf dat overkookt!
Zou een Belg nu zeggen ela, je neukt de waarheid?
Denken is een daad blijkt maar weer.