Modderman, 1985,  performance Academie Minerva Groningen

Losse gedachten

Kijkend naar een foto uit vijfentachtig vraag ik mij af: “Wie ben jij?”
En daarna vraag ik: ‘Wie ben ik?”
Ik schrijf het antwoord op voor jou, en ook voor mezelf. Van vragen
en schrijven kan je heel gelukkig worden. Net zo gelukkig als van een
spelletje.
Als jij op zoek bent naar mij, dan ben ik op zoek naar jou en mij.
Eigenlijk zoek je mij omdat je naar jezelf op zoek bent. Ja toch?
We hebben één vel papier samen. Dat is het speelveld waarbinnen we
elkaar zoeken en ontwijken.
Waar moet je dan beginnen?
We beginnen bij thuis. Wat ben je zonder thuis? Zelfs kleine kinderen
weten wat hun eigen huis is, zoals puppy’s hun dampend hol.
Thuis is een eenvoudig en eeuwenoud begrip. Pas als je ouder wordt
begrijp je dat een huis in de eerste plaats een kamer is.
Een kamer is opgebouwd uit muren, deuren ramen.
Al die onderdelen kunnen we een betekenis geven en dan zal je zien
dat er dan al een onderscheid ontstaat. Een muur is ineens een andere
muur, een deur moet dicht of open, een raam laat wel of niet licht door,
etc.
Het huis blijkt overvol losse gedachten te zitten.
Kortom de huiskamers van een woning zijn afgesloten, maar wel licht- en
luchtdoorlatend.
En daarnaast ook nog heel prettig: een huis is mens-doorlatend.