Groen landschap, 2016, computertekening

Schone natuur

Een landschap kan soms blij kijken. Echt. Fris gewassen leert het
ons nieuwe schoonheid. Je moet er vroeg bij zijn, een landschap
is niets voor luiaards. Overal is glans en glorie. Wie nu niet blij is
kan beter gelijk verdwijnen. Anders maakt de natuur gehakt van
je of schijt je zware keutels van verdriet.
In de schemer van bewondering raak ik niet uitgepraat over de
natuur. Ik ben het bleke beest wat bruin wil worden en heb mijn
hongerige ogen niet in de zak. Achter een kwetsbare huid zitten
de dierbaarste dingen.
Ik kwijl dan ook graag bij landschappelijk schoon. Mijn vleugels
dragen oprecht al het hemelgoud en mijn aderen draaien zich
vol verwondering om in mijn vezels. De natuur laat mij leven.
Overal, over het groen land, zie ik hoopvol leven. Grote rivieren
zijn gemaakt om het licht terug te dragen naar de zon. Heldere
gedachten liggen klaar op strenge tafels. Een cirkel vecht met
een vierkant, het ovaal wint.
In de natuur is de mens niet meer dan gemompelde strompel.