One mild moment, 2016, schets

Schimmen

Het leven is een zieke droom, zo stond zijn gezicht. Iedere man is
verliefd op mijn vrouw, klaagde hij. En dat was waar, het was oorlog
en in de oorlog heb je behalve wapens ook beelden nodig. Wapens
werden naar mooie vrouwen, veelal filmsterren, genoemd en zacht
gestreeld voor hun ontploffing.
Een schrale troost voor hem was dat de stumpertjes soldaten in de
modder sliepen, terwijl hij lekker warm bij zijn Rita lepelde.
Helaas was dat van korte duur, want Rita was ook warm met een
regisseur en vroeg echtscheiding aan. Onderlinge inwisselbaarheid
werd een feit.
En dan?
En dan dacht hij: Hier ik kan mezelf niet zijn. Nooit meer.
Ontroostbaar werd hij bij toeval verlicht door zijn evenbeeld.
De dubbelganger ontkende gelijk alles, maakte de andere ik snel vrij.
Het maakte hem ongekend blij, hij had er nooit op gerekend dat zo’n
perfecte gelijkenis hem zou kunnen redden. Het bestond!
Zijn dubbelganger bleef hem trouw, ze ontmoeten elkaar meer dan
regelmatig. Eigenlijk altijd. Het midden en de twee helften hadden zich
in hem samen gevoegd. Hij werd als een klein wonder dezelfde persoon
als hij voorheen al was.

En Rita? Rita bestond niet meer. Zelfs niet op het witte doek. Haar
schim vervaagde tot iets wat bleker was dan niets. Haar nieuwe, ruwe
man had haar volkomen platgedrukt.