Niets was overal, 2016, schets

Terug

Iemand had heimwee naar niets. Hij kon er niets aan doen.
Iets was terug gekomen, het niets was zomaar verdwenen.
Wat er nu was leek eerst verloren, maar nu onbeschadigd aanwezig.
Hij schrok er van. Het niets was ineens ver weg. Hij hoopte op een
late ontsnapping.
Die ontsnapping kwam niet, het dreigde niet eens.
Niets was in wording, terwijl de locatie toch bekend was.
Hij voelde niets van zichzelf.

Later bleek dat de emotie in de weg lag. Dat kan, al is het lastig.
Emotie kan de boel aanzienlijk verstoppen. Die volle boel maakt
alles kaler bij nader inzien. Dus feitelijk was het een zegen dat er
iets was.
Hij besloot om tussenstandsjongen te worden en liep opnieuw,
maar dan heel anders, door de zonbestoven velden. Het maakte
hem op een vreemde manier onverwacht blij. Hij had eigenlijk
heimwee naar zichzelf gehad en nu was hij in wording, terug naar
zijn ik.
Soms gaan dingen buiten jezelf om.
Vooral als je een tijdje in de tuin staat te werken.