To see and to be seen, 2015, computertekening

De ziener

Het liefst keert hij zich van alles en iedereen af, zodat hij op een
dag als deze kan zeggen: niets kan mijn zachtheid nog bezwaren.
De helderheid van vandaag is dan de rust van de geluiden van de
volgende morgen. Alles blijft zo van goud.
Zou men zeggen dat er oorlog is dan zegt hij direct het is niet waar,
omdat dat niet past in zijn beleving.
Zijn zachtheid kan dat niet aan.
Eerder zal hij zeggen: Vouw je handen tussen de mijne en luister
naar me wat ik je te zeggen heb.
Met zijn zachte, sussende stem van een raadgever vertelt hij dan
dat datgene wat je wilt bereiken altijd achter blijft bij wat je in
werkelijk bereikt. Zo is het leven nu eenmaal.
Je kan niet volmaakter zijn dan je al bent. Leef je leven regel voor
regel. Bovendien: het mooiste gedicht kent vaak weinig regels.
En als je dat dan weet, wat dan? – zul je je afvragen. Als je dat
ooit voelt of bedenkt, heb je dan nog wel vreugde, geeft je slaap
je dan nog wel rust?
Dan ben je jong zonder jong te zijn en wordt je ontevreden oud,
zou de ziener gevat zeggen.
Zo zie je maar weer: het weinige wat men zegt zou beter niet
gezegd kunnen worden.
Bij te veel hardop praten luisteren immers alle oren mee.
Luister liever naar de stem van de bomen, hun geruis praat lief
met het geluid van de kabbelbeekjes.
Kortom: fantasie is de as van alles.