Zondag werk, 2016, bewerkte foto

Het werk is onwerkelijk

Het is noodzakelijk en het is genoeg: iets in de hand te houden.
Iets tastbaars. Iets wat zichzelf toont en niet toont.
In één woord: penseel.
Een stevig penseel geeft houvast en dwingt respect af.
Zijn hoofd was allang verdwenen in een wolk van fragiele fantasie.
Toen ik voor het eerst die foto zag dacht ik: deze man mist in alles
noodzakelijkheid.
Dat vond ik een vreemde zin, maar ik dacht toch zo.
Ook: Het is vast de meest schone man uit de hele straat. Deze man
is zijn eigen idee-fixe. Mijn ouders zouden er niet naar omkijken. Hij
is vast stiekem aan de drank. Hij heeft dat penseeltje nodig om niet
ladderzat om te vallen of hij kan er mee prikken na een kwaaie dronk.
Op de een of andere manier wist ik ineens zeker: Nee, deze man is
een onderwijzer! Hij wijst met zijn penseel naar de Dode Zee en zegt
daarbij: die heb ik persoonlijk schoon geveegd!
En zo heeft iedereen zijn kronkel.