Probleem, 2016, computertekening

Spiegelbeeld

Toen ik mijzelf laatst  in de spiegel zag vond ik het beeld vreemd.
Ik kon niet die persoon zijn! Dat moest een vergissing zijn!
Ten eerste was ik totaal van geslacht veranderd. Zoiets merk je toch
zeker eerder dan dat je eigen spiegelbeeld ziet?
Hoe dan ook, ik begon langzaam duidelijk te spreken van vebazing
en bij elk woord kwamen dikke, gladde reptielen uit het water mijn
lippen zoeken. Ik werd Narcissa en gewoon verliefd op mezelf!
Alles was nogal vreemd. Ik hoorde de woorden met elkaar sarren.
De diepe geluiden kon je daarbij niet goed horen (die bleven achter in
mijn krakend, perkamenten strot).
De betekenis van dit alles was erg onduidelijk tot mijn grote spijt.
Ik werd zelfs ontzettend moe van het vele zoeken naar oplossingen.
Na dit vreemde experiment, na dit zelfonderzoek, op dit onmogelijk
uur, probeerde ik nog steeds begrijpelijke woorden te maken.
Ik wilde het snappen.
Het wou niet. Het bleek te zinloos.
Afbreken die droom!
Wakker worden!
Wat drinken.