Nieuw licht, 2016, bewerkte foto

Wolkenman

Vandaag ben ik me bewust van de lucht. Dat weet ik omdat er
dagen zijn die ik niet zie of voel omdat ik in de stad leef.
Dus nu ben ik met mijn hoofd in de wolken en zie ik geen enkel
gevaar. Het maakt me nieuwsgierig, ik wil wat.
Eigenlijk wil ik alles.
Daarvoor deed ik nog niets wat nut had, verspilde ik mijn tijd met
het warrige interpreteren van niets. Die kleurloze droom bracht
opnieuw niets.
Wolken…ze zijn mijn alles, zij ontwrichten het werkelijke.
In die wanordelijke overgang tussen hemel en aarde leven de
impulsen, die je ver van het dagelijkse lawaai vrolijk maken.
Pas als je denkt dat je aan alles hebt gedacht, trekken de wolken
snel voorbij. Dan vergaat alles weer in de herfst als opgebrande
lucifers, die links en rechts op de grond liggen.
Zoiets kan je bedenken als je nog slaapdronken bent.
Dan doet je hart zeer als een vreemd lichaam.
Dan slapen je hersenen bij alles wat je voelt.
Dan is de lucht en mijn ziel zonder glimlach.
Geef mij snel de wolken en de dag zal geen einde kennen.