Ziek kind, 2016-2010, bewerkte foto

Vals alarm

Als kind wist hij het al: er kwam eens een dag dat hij er bij neer
zou vallen! En dan was je dood en had je alles gehad. Dood is dood!
Die nare gedachte maakte hem als kind vaak ziek.
Maar nu was het nog lang niet zo ver.
Het leven zat nog vol kleine ergernissen, die als irritante mieren
over je huid kriebelden. Onophoudelijk jeukte die stroom!
Toch keerde hij zijn andere kant naar voren. Terug naar het mooie,
onbezorgde leven. Het scheelde niet veel of hij was zuiver van plezier
gebarsten door een te spontane lach. Hij kon zich nog net op tijd
inhouden.
Plotseling hoorde hij lichte voetstappen dichterbij komen. Het klonk
zo zacht dat hij even dacht dat het misschien niet waar was. Hij viel.
Overeind gekomen hield het geluid onmiddellijk op, maar toen hij
weer ging liggen klonk het opnieuw en helderder. Deze keer herkende
hij het geluid van de damesschoen, de klikklakhak uit zijn jeugd.
Aan die schoen zat een vrouw vast, die met een dwingende stem beval:
Draag me snel naar binnen………nu!!
Hij kon alleen maar weigeren omdat het fictie was.
Bang voor niets!
Die hele dag door bleef hij luisteren en boos zijn om het ingebeelde.