Dag en nacht, 1997, tekening, 50 x 65 cm

Haar boom weet

Op de grens van fantasie en gekte kust zij bij herhaling een boom.
Haar boom.
Echte vrienden of vriendinnen heeft ze niet, zelfs geen dieren.
Ze is enig, erg alleen kind.
Ze is niet mager en wel lang, maar nog langer is haar haar: met
gemak draagt ze een lange, donkere sleep achter zich aan, veegt
zo een pad. Iedere paardenstaart zou jaloers wegkijken.
Het meest bijzondere aan haar is haar navel, die is van opaal.
Neergelegd door een ekster, toen haar moeder even niet oplette.
Vanaf haar kinderjaren speelt ze met twee imaginaire vriendjes, die
ze steeds verschillende namen en geslachten geeft. Zo kan ze zich
nooit vergissen. Handig.
Het had ook een keerzijde: iedereen pestte haar er mee, maar
moeder zette gewoon twee extra borden op tafel.
Vader merkt toch niets.
Hij is een lamdrinker, die vergeefs zijn geluk zoekt in het kopen van
stukken grond in de hoop daar edelstenen in te zien schitteren.
Moeder en dochter weten meer dan zijn dikste hersenkwab.