Italia, 2012, boek 102, pagina 16

Nieuwe plek

Dat is het leuke van een nieuwe situatie, je kan er zo heerlijk over
filosoferen.
Zo rijmde ik op de wimpers van de dag deze vertelling:

ik zou stevig gezogen zijn
als ik niet stevig vastgehouden werd
nu, zoveel jaren later
ben ik hier en is daar daar gebleven
het is de duizeling die mij verder bracht
naar nieuwe leegte en vervulling

Wat is die leegte dan? Een nog niet opgevuld gat?
Kijk, vroeger kwam de betekenis der dingen van boven. Nu moeten
we in eigen beheer eigen wegen gaan zoeken.
Waarschijnlijk gaat het nog steeds om hetzelfde: de leegte is een
godvormig gat. Daarom is er ooit bedacht in de taal van ouds dat
de mens geschapen is naar het beeld van god.
Tegenwoordig is dat allang anders, nu is de mens de maat der dingen.
Is dat erg?
Natuurlijk niet, het is goed voor de dichters. Als andere goede moe-
ders ruimen ze de wereld op met hun verklaringen. Desnoods door
te zeggen dat niet alles verklaarbaar is. Ze troosten de ontstane pijn,
die wordt geleden en verzoenen middels het zorgvuldig formuleren
nieuwe wijsheden.
Elk effect is toegestaan, lijken ze wel te denken (waarschijnlijk komt
dat uit het boek Dwaalgasten).
Ik zou verder kunnen vrijrijmen:

dan worden de tanden ontbloot
daar waar de lucht massief en heet is
kijk, als mobiele verbindingen worden verbroken
kleedt men zich uit om de huid te verkoelen
de geschiedenis moet zich even herhalen

In de nieuwe ruimte voeg ik toe: zelfs een oordeel biedt geen
oplossing.
Het is iets om later over na te denken.
Misschien.