Keuzema(a)n, 2012, computertekening

Volle maan

een volle maan
is een gladbek
zonder smoel
aangezwangerd
is zij mooi genoeg
vuurvast te zijn

mannen met manen
ontbranden de liefde
ikzelf kan het niet zijn
mijn gekrompen lid
ooit tong van vuur
is in diepe slaap

de wereld is een
volgeschoten verte
mijn kropvolle lippen
bleek en zuinig
veranderen mijn
stilgelegde muziek
in stof tot nadenken

het schijnt
dat werelddrinkers
als dobbelstenen
de aanvallende duisternis
niet kunnen aanzien
zij schieten ze aan
onder schijngeween

bij volle maan
krijgt de muze zijn zin
ieder dwaas
lijkt een humorist
die zijn kussen
haast dood kust
om groot te zijn