Warme nacht, 2016-1997. computertekening

Rare droom

Een beetje vreemd misschien, maar ik verveelde mij in mijn droom.
Daarvoor droom je niet, dacht ik. Alle achteloze, lome handelingen
leiden tot niets, alles werd snel omgezet in grote verveling. Zelfs de
kleine dikke vingertjes, die mijn vette buik tartten, prikkelden niets.
Mijn hele hartstocht was verknoopt geraakt met de diepte die je zou
moeten voelen. Ik liet me ook in de droom niet meer amuseren.
In de droom kwam er natuurlijk iemand die me wel wou amuseren.
De persoon in kwestie had de mond al een klein beetje open van ge-
speelde opwinding, terwijl ik als een trompettist nieuw leven in haar
geslacht probeerde te blazen. Ik werd al moe bij de gedachte. Het
lukte niet, er was geen enkele beweging in te krijgen. Zij geeuwde
en zei dodelijk: Ach jongen, later misschien……
>
Uit schaamte voor de liefde, zo wist mijn droom, speelde ik dat ik
van haar hield en zij geloofde mij en precies daarom heb ik haar
toen afgestoten, want in mijn droom ben ik altijd heel zuiver, ik wou
beslist oprecht zijn.
Ik begreep toen ik op de wekker keek hoe laat het was, dat ik lang
had geslapen. Bovendien had mijn mond van boven tot onder de
smaak van oud ijzer. Toen stond ik moeizaam op, al mijn ledematen
protesteerden knarsend. Met moeite bleef ik overeind.
En toen kwam het vreemde: er viel een sleutel uit mijn mond!