Dode man, 2016, computertekening
Laatste tekst
Voor je het weet is het zo ver.
Je gedachten springen heen en weer en pak die aanwas dan maar
eens. Geen schijn van kans!
Dus gaan we op de tast van een fantast de diepte in, al is ons
gezelschap (we) samengesteld uit één persoon. Wie weet is daar,
als je maar diep genoeg gaat, de rust en stilte van afzondering te
vinden.
Kijk, je hersenschimmen willen dienstbaar zijn, ze doen het uit
liefde. Wees daarom niet zo conservatief en laat het gebeuren.
Het denken hoeft niet beveiligd te worden, alle eeuwige twijfels zijn
gevrijwaard van onze onzekerheden. Wankelende toekomstige ver-
wachtingen zijn geen gestoorde herinneringen, maar komen uit een
zegenrijk verleden. Er is genoeg. Genoeg om alles te mogen, alles
te kunnen. Er is van alles, niets hoeft op zijn plaats te zijn.
Voor je het weet weet je het niet meer.
Dat hoort bij het muffe van ouderdom. Je pantoffels zijn zoek.
Prul rijmt al snel op sul of nul. Het maakt niet uit of je gaat of staat.
Het meeste is hocus pocus geworden. Nog net voor sterven weet je
de breuk te lijmen. Dat is goed voor het nageslacht, zij kunnen nu
zingend voortdrijven als een erotische dobberende zwaan, die net
zijn drekkerig nest heeft verlaten.
Stervelingen zijn schoon in de anonieme eeuwigheid.