Another Day, 2016, tekening, 33 x 19 cm

Letterboodschap

Ik weet het. Ik heb het boek Psychologie van het Zand nooit uit
gelezen. Ik was heilig van plan om het van begin tot eind uit te lezen,
maar zag onderweg te veel zijpaden die ik al te graag in ging slaan.
Negeerde daarbij ook nog eens alle richtingaanwijzers.
Net iets te vaak en begon zelf te schrijven, omdat ik steeds andere
woorden zag.
Het boek wilde mij niet en ging teleurgesteld dicht.
Maar was dat erg?
Verdient een boek helemaal uitgelezen te worden? Altijd?
Ik vind van niet.
Lees realistisch.
Als liefhebber van woorden krab ik graag aan de bast van citaten,
cursiveringen, aanhalingstekens en vreemde talen.
Graag in alle stilte. Woorden lenen en ze ergens anders neerzetten,
dat is pas grote daadkracht.
Teut teut. Zat zat.
Soms kan iets ineens ook ronduit bezopen uit de hoek komen.
Neem nou zo’n zin als: Zoete stroop verzoet roet onaangenaam.
Dat kan je toch niet serieus nemen! Ik neem het onaangename
niet aan en hoef de stroop al helemaal niet.

En waar moet dit dan over gaan? Over het pappen en nat houden
van de nieuwe medemens? Of is het een verkeerd onthouden of
begrepen tekst uit een oud sinterklaasliedje?
Het komt vast uit de koker van een betweterige, rechts-conservatieve
Nederlander, die ineens op televisie is en niet weet wat hij zegt.
Toet toet. Dag dag.