Ice Cream, You Scream, 2010, acryl, 50 x 70 cm

Boekenschreeuw

Ik weet het. Ik heb het boek Psychologie van het Zand nooit uit
gelezen. Ik was vastberaden van plan het begin tot eind lezend
door te brengen, maar zag onderweg te veel zijpaden die ik in
kon slaan. Ook negeerde ik daarbij nog eens de richtingaanwijzers
net iets te vaak en begon bovendien zelf te schrijven, omdat ik
toch achter het bureau zat.
Het boek wilde mij niet en ging teleurgesteld dicht. Vervaagde.
Maar is dat zo erg?
Verdient een boek helemaal uitgelezen te worden? Altijd?
Ik vind van niet. Lees realistisch, desnoods lui.
Als liefhebber van woorden krab ik graag aan de bast van citaten,
cursiveringen, aanhalingstekens en vreemde verhalen.
Het liefst in alle stilte.
Woorden lenen en ze ergens anders neerzetten, dat is pas daad-
kracht.
Schreeuw schreeuw. Zo zo.
Soms kan iets ineens ook ronduit bezopen uit de hoek komen.
Neem nou zo’n zin als:
Zoete stroop verzoet roet aangenaam.
Dat kan je toch niet serieus nemen! Ik vind het meer dan slecht.
En waar moet dit dan over gaan? Over het pappen en nat houden
van gastarbeiders? Of is het een verkeerd onthouden of begrepen
tekst uit een oud sinterklaasliedje?
Het komt vast uit de koker van een betweterige rechts-conservatieve
Nederlander, die ineens op televisie is en niet weet wat hij zegt.
Toet toet.