Te veel gesproken, 2016, bewerkte foto

Rood

Rood slaat dood zeiden we vroeger, maar waar slaat dat eigenlijk
op? Is dat hetzelfde als iemand een rood hemdrok aantrekken?
Of is het rode baard duivels aard? En hoezo rood? Het rood is dood
en de dood kent geen lieve kinderen. De dood heeft geen almanak.
Wat dood is bijt niet meer. Zachte winters maken vaak vette kerkhoven.
Open winters, open graven. Allemaal dood kind met een lam handje
verhalen.
Aan de andere kant: gauw is dood en langzaam leeft nog.
Er is dus nog hoop.
Maar slaat rood altijd dood?
Boze tongen beweren dat het oorspronkelijk bloot slaat dood is
geweest. In nette families werd het woord bloot vervangen door
rood. Dat verklaart veel. Het bloot taboe is nogal breed en maakt
mensen vaak creatief.
Zo las ik een keer over een jong meisje die volgens de familie haar
jonge borsten te ver bloot liet zien: de duvejongen zitten op den
boord van ’t nest, sprak men dan. Dat vond ik nogal komisch en
zag het dan ook gelijk voor me. Leuk voederen en badderen!
In een ander dialect over hetzelfde:
z’is vèrre bleutsheuvde (heel blootshoofd). Ook erg grappig bedacht.
Op zo’n moment ben ik graag mens.

Sommige mensen hebben nu eenmaal meer krul in de staart dan
anderen.
Mijn staart krult tegenwoordig nogal heftig.
Het staat op springen.
Voorjaar?