Landpaar, 2012, computertekening

Nestwarmte

Een drempel hoort gastvrij te zijn, niet imponerend.
In haar kalme, intieme nest was dat het geval. Zij was dan ook
dichteres of liever gezegd: dichter, om ook hier de drempel te
verwijderen. Geen onderscheid der seksen.
Muzikale akkoorden vlogen heen en weer. Betoveringen nestelden
zich een ongeluk of werden teruggeroepen naar oude omgevingen
(soms moet je naar je verstand luisteren en bij je eerste huis blijven).
Het nest is nooit te jong. Het is een natuurlijk oord waar men terug-
komt na de eindeloze dagdromen.

Drie weken aarzelen de bomen
Blaadjes wachten rustig af
Tot de warmte warmer is
Dan vlekken ongeschreven kleuren
De verspreide groene heuvels
Het landschap brult zich lente

En hij dan?
Hij deed het meest denken aan een loshangende knoop. Bungelend
bijna verlies. Opletten. Bij thuiskomst weer vastzetten. Stevig de
draad aantrekken.
IJzergaren doorknippen met klein krullig vogelschaartje. Los. Klaar.
Het is nu herfst en de bomen ontgroenen of blijven zichzelf.
Ritselgrond.
Ramen beslaan door eigen enkelvoud.
In het donkerhuis brandt ergens zwak licht. Hij staat daar onbeweeglijk
stil in zijn doorsneepak. Alle knopen strak dicht tot aan de keel.
Duisterkamer. Benauwde kamer.
Toen begon zijn zoekende hand spontaan te rimpelen.
Hij vond haar bijna.