Vlak voor het idee, 2008, tekening, A4

Grote onrust

Het licht van de lantaarn legt een smalle witte strook over mijn bank, die
doorloopt naar de muur en daar blijft steken bij mijn schildersezel. De ezel
op zijn beurt dampt, ruikt naar stof en verf. Ik ben bezig mezelf in slaap te
wiegen, maar wordt verblind door de lichtstreep. Boven de deur verschijnt
een woord.
Ik sta op en schuif de gordijnen dicht, het is tenslotte allang avond.
Goed –zeg ik in mijzelf – ik ben een beetje moe en dat is alles.
Dan is het goed – echoot mijn ander ik terug.
En dus is het ook zo, de rest is onbelangrijk.
Ik merk dat ik onrustig word.
Op-een-dag-moet-het-er-uit-komen gevoel.
Nu maar hopen dat het vandaag die dag is.
Vlak voor een idee vergeet je wat anderen gezegd hebben. Je kamer is
nog kleiner dan de werkelijkheid. Nu ga je iets anders doen dan je ooit
hebt gedaan weet je uit ervaring en voordat je het weet ben je al onder-
weg. Je bent gelijk in vorm.
Het idee staat vol ongeduld in je kamer te trappelen.
Ik ben blij voor je  – zeg ik nog tegen mijn artistieke ik en gooi alles er
uit. Het vervolg staat ineens op het doek. Misschien heeft ie wel eerst
geklopt, maar ik hoorde niets, zoals gewoonlijk. Ondertussen moddert
dat idee voort. De minibar blijft dicht. Dat is beter zegt men.
Morgen zien we het resultaat van deze creatieve onrust.
Een paar dagen daarna kan alles weer verkeerd zijn.
Meestal blijft het een mooie rit.
Ieder oeuvrestuk neemt vretend zijn deel.