Lieve hand, boek 99, pag.89, aquarel

De keerzijde

Ik citeer maar even een bericht uit de krant. […] Er is een nachtbraker
binnen gedrongen in het centrum van de hoofdstad. Volgens de politie
was de brutale braker geen gewoon mens, maar een zeer vreemd exem-
plaar dat de stadspoort heeft omvergeworpen, alle cafés heeft vernietigd.
[…]
Onder de bevolking circuleert het gerucht dat die nachtbraker helemaal
geen mens is maar een verkleed paard, die niet weet waar hij oorspron-
kelijk vandaan komt. Zijn bejaarde brein doet dingen die hij niet wil.
Dit is natuurlijk een ernstige zaak. De eerder genoemde braakman zou
zeker de zware zieken onder ons de dood injagen. De stad zou tenslotte
door plotselinge epidemieën razendsnel ten onder gaan.
De krant maakte zoals zo vaak dus het drama.
Maar nu de ontknoping.
Een ander feit is dat er ook gelukkig mensen bestaan die een gebrekkig
beoordelingsvermogen hebben. Zij zien die onwaardige geloofsbronnen
niet en leven vrolijk verder. Helpen anderen het nare te vergeten. Zij ho-
ren het brallende braaklawaai niet. Zij strelen je met hun lieve, ervaren
handen en dan ben je zomaar weer boter. Zij zijn erg moedig zonder wa-
pens en struikelen bovendien nooit over hun eigen benen.
Deze zogenaamd gebrekkigen steken de woeste rivier zonder angst over
en verlichten daarna iedere weg.
Ooit hoorde ik zo iemand tegen een onwillige zeggen: maneschijn is goed,
maar niet voldoende om de splinter uit de voet te trekken…..
En zo komt het dat ik nooit geloof wat in een krant staat, het zijn allemaal
valse berichten.