Binnenkopte, 2012, bewerkte foto

Andere grond

Midden in haar gezin lijkt Dasja door een fout in een vreemd universum
te zijn terechtgekomen. Het verschrikkelijke gevoel dat zij in haar eigen
leven alleen maar te gast is kent zij al lang. Sinds haar geboorte zijn er
ogenblikken dat zij zich een bedriegster voelt. Het geluk kan daardoor
niet echt binnensluipen. Zij wordt haar hele leven gestraft.
Pas na een vrije val, een lange – midden in de nacht, wordt ze weer een
klein meisje op blote voeten. Klein en breekbaar, maar toch heel.
Kleine, fatale latere gebeurtenissen maken dat ze een vrij donker bestaan
heeft. Die donkere kant heeft ook wat moois: het trekt veel mannen aan.
Op die manier maakt ze lange fietstochten en klimpartijen, wat haar een
bepaald gevoel van vrijheid geeft. Je ziet haar dan glimlachen.
Als de mannen haar volgen is er niets aan de hand. Dan kan ze zo snel
zijn dat ze aan zichzelf ontsnapt. Ieder moment glijdt ondertussen weg.
Gewiegd door drank en vermoeidheid komt ze een heel eind.
Je komt van een andere grond – zei Bas eens tegen haar, toen ze weer
weggleed. En inderdaad ze leefde in een parallelle wereld en wist bij het
ontwaken niet in welke wereld ze zich bevond.
Haast al haar personages houden achter een smoel wat verborgen.
Daar spreekt men niet over want dat is geweest is haar motto.
Kwaadsprekers zeggen over haar dat ze van de andere kant is. Misschien
is dat wel zo. Dat is niet van belang, daar kun je best oud mee worden.

Op een drafje loopt een hond voorbij. Hij snuffelt aan haar vingers en hijgt.
De andere Dasja is ondertussen verdwenen.