Ingres fontein, 2012, bewerkte foto

Sneeuwweg

Snoepzuchtige vrouwen, die aan lolly’s zuigen kom je niet vaak tegen.
Zeker niet in de winter, als de straten en de stoepen vol sneeuw liggen.
Men zegt dat het behoeftige vrouwen zijn die zo graag en langzaam zui-
gen alsof het een roede is.
De roede?
Ja, die wegsmeltende mannenlolly. Het is een hele kunst die verschrom-
pelde penis bij de meeste mannen nog te vinden. De droomprins is dan
al lang verdwenen. Het witte paard is sneeuw geworden.
De wortel van het leven, houvast manner jaren, is één en al vuurgloed,
die belooft het orgasme van de wereld te verklaren.
Maar ja.
Helaas heeft het vlees al afgedaan. Onbevredigd, maar met veel verzet
tegen de dood, wil de lolly wel gelikt en altijd de warme mond binnen
gaan. Het genot blijft genot. De alles smeltende lollypop laat zijn werk
bekronen, heeft vrede met zijn lot.

En als de winter weer uitgedoofd is komt de lente opnieuw sprenkelen.
Over de kleren dan heb ik het maar niet. Ik was Adam, toen de vrouw mij
de duisternis introk.
Aan de rand van de wereld is niets eeuwigheid.
Daar moest ik aan denken toen ik wakker werd.