Nachtneger, 1997, tekening, 50 x 65 cm

Die nacht, die droom

Als het brein pudding is en hersenwerk een vlek, dan zal je merken dat er geen
grenzen meer zijn. Het is dan stil. Alle aardverschuivingen in je bovenkamer doen
geen dienst meer. Je bent je eigen bastaard.
Vieze vlekken kunnen best een mooi gezicht opleveren. Tussen het vlekkenwater
en het radeergum zie je helder met je vette ogen. Niets is beter dan een vlek te
zijn. De verknipte verwarring bouwt rustig voort zonder door te denken. Wie weet
maakt hij van je hart een sappige karbonade.
Het mooie van dit alles is dat je niet meer hoeft te weten waar je aan toe bent en
voel je als berenkind de geheimzinnige bossen, terwijl de witte muizen oplichten
in de diepe nacht.
En als je je gouden tanden op het hoofdkussen legt ben je helemaal sprakeloos. Zo
sprakeloos dat je uitgelaten staat te zwijgen tegen de blinde muur.
Grappige dingen worden niet meer gemist, het kan zelfs niet klaaglijk bitter zijn.
Ik droom, dus ik ben niet, net als de neger in de nacht.
Ik droom voor de grap over iets dat niets is, omdat ik weet dat je er van houdt.
Ik droom dat ik eet en drink zonder voedsel.
Ik droom dat ik niet ben, maar weet wel beter.