De late reis, 2012, computertekening

Af en toe

Soms weet je het zeker: je draaft maar wat door in je eigen bedrijf.
En als je piepertje je niet oppiept in je borstzak, grabbel je maar wat door tot je er
bij neer valt. Ingeblikt en onverplicht krijg je vervolgens de zak.
De zak?
Ja, de zak van fluim en plof. Je kan er behoorlijk ziek van worden. De spiegel laat
dan je vaagste evenbeeld zien. Het enige wat je nog goed afgaat is verblind en
doof door het leven vegeteren.
Je zou ten einde raad moeten zijn, maar je bent zo vermagerd dat je boterzuchtig
snel het verkeerde kiest. Om aan jezelf te werken en te bouwen moet eerst de
glorie van een rijke goeroe langskomen. Die draait je dan opnieuw een loer en
maakt je nog meer kapot.
Af en toe, in een vlaag van besef, heb je genoeg gehoord en gezien en weet je de
ruïnegekte af te breken. Op weg naar de leefbare wereld klinkt al snel een nieuw
en opgewekt lied. Alle hoop en verwachting staat op scherp.
De zon doet de rest en maakt van jouw god en een andere god.