Het gezin, 2012, bewerkte foto

Die ander

Omdat zij zichzelf was, genoot ze beetje bij beetje van het verzinsel van een
ander. Straks zou ze twee keer zoveel kunnen eten en drinken als ze durfde. En
twee keer zoveel lachen natuurlijk. Een dubbel leven heeft veel voordeel.
Heel even was zij even een ander, ze werd een lelijk dier in hemdsmouwen. Ze
was gewelddadig en drukte de ogen van anderen uit. Zomaar, zonder reden. Dat
was haar vrije natuur, zei ze dan. Daar, waar alleen de echte schaduwen en
bomen zijn, daar woonde ze. Het leven was nu even geen groot vraagteken meer.
Achter iedere twijfel werd onmiddellijk een pijlsnel punt gezet. Zij was haar eigen
geliefde tiran, die slaven lieten trillen op hun te passieve en onvaste pootjes.
Vage visioenen deden haar niets, liever was ze een warrig geheel. Verzonnen
overtuigingen, gewaarwordingen moesten hopeloos door elkaar liggen. Dat was
pas lol! Op de grond liggen en je leeg schudden door te  lachen was haar doel.

Vermoedelijk deed het tijdelijke dubbelleven haar goed.
Ook een beetje pijn.
Daarna ging ze enigszins afzijdig in het midden leven.
Haar wil rustte, er was geen behoefte meer aan, waardoor bepaalde herinnerin-
gen, bepaalde verwachtingen langzaam opstegen naar haar bewustzijn.
Klein en toch duidelijk kon je ze zien vanaf de top van een berg.