Waterbloem, 2012, bewerkte foto
Die dag
Het mirakel komt eraan. Nu moet je niet wegduiken.
Het beste kun je dan doen alsof je een spontane niesbui krijgt. Ondertussen snuif
je de mirakelkriebel mooi op. Die zal er niets van merken, jij bent de enige getui-
ge. Je blijft stilstaan.
Spoedig zal de straatmuzikant langs komen om het wonder nog meer glans te
even. Hij zal ongestoord twee violen tegelijk bespelen. Op zich ook een wonder.
De melodie zal feestelijk als een wingerd via je benen naar boven slingeren en je
oren binnen stromen. Je hoeft geen geld te geven. De muzikant is rijk van zichzelf.
Pas als de regen toeslaat is alles verzopen.
Naast je schieten andere mensen snel voorbij. Je moet weg vandaar, je zoekt je
woonblok. De meehollende massa braakt je uit aan de ingang van je portiek. Je
loopt de trappen op en sla de deur achter je dicht. Je kaken kleven van opgedroogde tranen.
Wat is dit voor een dag?
… Een verwarrende dag vol dwarrel wind na een nacht met volle maan.
voor LK: ’t is gewoon een mirakel! wij hebben er geen greep op…
J.