Franz K, 1985, A4, gemengde techniek

Flinke feiten.

Soms voel je je een minderheid in een minderheid. Je mist het missen en vergis-
sen. Het is ver weg van wat het juist wou zijn. Hoofd en hart zijn wild en heet,
links en rechts waren nog nooit zo verdeeld. Opgeblazen binnenlucht ontsnapt
zonder reden. Onaangename geuren verspreiden zich in de nieuwe ruimte.
Op zo’n moment heb je misschien het meest last van fysieke afkeer. Vooral afkeer
van intriges, diplomatie, geheimen. Je stoort je aan alles. Al die pretenties van alle
anderen kunnen je niet snel genoeg gestolen worden. Die hooghartige uitsluiting
kan je je niet voorstellen.
Je kunt het niet geloven dat het zo is. Dat iemand zo kan denken is onvoorstel-
baar. De wereld is ziek. Die mensen houden zichzelf alleen maar voor de gek. Zij
hallucineren maar wat. Collectieve onzin.
Vooral de zogenaamde grote kenners van het onzichtbare grijpen veel te snel naar
de pen. Ze kunnen het niet laten om ons hun geheimen te vertellen of te suggere-
ren en schrijven bovendien ook nog slecht. Het is ronduit stuitend dat iemand in
staat is om zoveel klinkklare onzin uit te kramen in een taal die hij niet beheerst.
De duivel schijnt zich niet te bemoeien met grammatica.
Je kunt die schreeuwers dus maar beter wantrouwen als lagere schoolmeesters.
Trouwens dat ze vreemd zijn is al erg genoeg. Eenvoudige optelsommen laten snel
hun fouten zien. Twee plus twee is zomaar vijf.
Wat moet een mens al niet accepteren om zich staande te houden.
Iedereen leeft met zijn eigen geheime agenda.
Zo is het toch?