Onder de indruk van haar nieuwe leven liep ze langs de witte zuilen.

Thuis kon ze pas echt enthousiast zijn voor de geleverde prestaties. Spontaan maakte ze, bijna dansend, een passende tekening aan de grote tafel.

Later, aan de rand van de hemel, projecteerde ze zichzelf er in en zag dat het volkomen mis was. Een soort luchtledigheid omsloot haar. Was ze echt een zeepbel?

Zagen anderen haar zo?
Beter was het om het open te laten. Zomaar.