Twee meisjes luisterden naar een mooi nummer van Julie London (The Thrill is Gone), een kast wordt de kamer ingeladen.

Na veel glasgerinkel is het beeld onscherp, vaag, wittig. Kort daarna is het weer helder. Een kleine, bleke Italiaanse man wordt zichtbaar. Losse cipressen zweven traag horizontaal en verticaal door het geheel.

Ik krijg de geur van een oude granieten gootsteen in de neus. Het hoofd van de man lijkt op een snel verlaten maaltijd: drie olijven doen hun best te verdwijnen.

Een vis ruikt nog na.