Hij trok zich terug in het verleden, noemde het toch nieuw terrein en voelde zich eindelijk thuis. De dagen en de nachten daarna waren goed gevuld. Gevuld met eigen—ik—engelen—geduld. Hij voelde zich mooier dan God.

Hij zou zichzelf uit de roulatie moeten nemen, definitief, om de mensen te beschermen tegen zijn mooie verhaaltjes. Hij is een hart— en zielenbreker, een opportune kansgluurder.
Maar ja, leg dat maar eens uit aan een te vroeg geboren fantast. Hij weigert de dialoog in een probleembesterde lucht. Het alsof van vele jaren is gewoonte geworden. Hij bokt in de lucht.