Een vrouw had een transparant hoofd. Je kon haar echt zien denken en dromen. Ook zag je haar donkere en lichte kant. De mensen waren bang voor haar, mochten haar niet, daarom was ze buiten de muren van de stad gaan wonen. Maar ze was niet alleen.

Regenmatig streek er een mooie witte duif bij haar neer en hadden ze vervolgens een boeiend gesprek. Het was een erg intelligent beest. Morgen breng ik een sinaasappel voor je mee — beloofde hij.

Hij kon in beelden denken bleek de volgende dag, want die sinaasappel was de zon, verblindend mooi oranje! Die dag bleef ook nog eens de allertraagste dag, dus het was extra en dubbel genieten...

Op haar beurt leerde de vrouw de duif borduren. Voortaan waren al zijn witte kakjes voorzien van kleurige kruissteekjes, waarop de mensen uit de stad erg jaloers waren. Ze scholden de vrouw uit voor halve man, jaagden vergeefs op haar vliegvriendje.