Toen we nog woorden zochten toonden we zwijgend ons zelf. Het is niet zo dat we altijd zijn wat we zijn. In onze schedel zit veel meer dan we ooit kunnen weten. Het lijkt alsof we altijd iets moeten bewaren voor later.

We zijn als malse bleke bladeren in het vroeggroene voorjaar. Young Blood, jong blad. Alles is nog onschuldig. En over de stoeptegels glijdt het gouden ochtendlicht: de zon pakt zijn vrije dag.