Een bleke man ziet zichzelf ontwaken.
Hij staat op met een verfrommeld gezicht. Grabbelt naar een microfoon. Knippert daarbij heftig met de ogen. Aarzelt ieder eeuwig moment.
Pas als hij steunend zegt: “Vanavond moet ik echt vroeger naar bed, zo kan het niet langer”, zie je hem weer rustiger worden.
Nu al wist hij dat zijn voornemen nog diezelfde avond in het water zou vallen.

De maan stond te koud.