Ben je een spook? — vroeg het meisje.
Wat? Hij knipperde verstrooid met zijn grauwe legen ogen. Ik heb toch gezien dat je aan kwam zweven... — ging ze verder.
Nee, nee... ik ben gewoon een mens... geloof je me niet?... raak me maar eens aan...
Hij kwam gevaarlijk in haar richting, liet een straaltje speeksel uit zijn mondhoek vallen.
Zie je... echt... ik ben een mens!
Ik voel ook wel eens koud aan — zei ze ongevraagd.